Rosa e Jose con cinco dos seus nenos
Esta nova casa nosa non permite pes de fotos moi longos polo tanto o pe de foto antiguo o poremos de comentario
7856 0 5Data de la foto
Inicia la sessió per comentar aquí

Inicia la sessió per comentar aquí
Mari Patiño. · 23/01/2014 10:31
Hola a todas-os.
Dende logo e unha foto preciosa, non sabía que Tere tiña tantos hirmáns.
Sua nai era guapísima, sobre todo a sua sonrisa , limpa, radiante, acompañada da sonrisa dos ollos.
Eu, súmome ao omenaxe que se merecen todas a nais, que, como Rosa, tiñan tanto fillos, e que, a pesar de non ter nin a cuarta parte dos adiántos que tiñamos as da miña quinta, ( E non digamos os que hai ahora...) ainda tiñan tempo para sonrir e ser felices. (Ou eso parece). Un saudo.
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:15
la verdad que el nombre lo decia todo,,,,,,,,bella y hermosa como una ROSA.
Comentario por pipas (05-11-2009 20:16)
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:15
¿Era o no era guapa Rosa? ¿A que sí...? Y aquí ya tenía 5 hijos....
Yo tengo solo una hija y todos los días me pregunto si habré hecho bien mi papel de madre. ¿Que pasaría pòr la cabeza de Rosa y de las madres de familia numerosa como ella con tantas "responsabilidades"? No creo que tuvieran tiempo ni para pensar en ello. Los hijos venían demasiado deprisa porque cuando te estabas "quitando" de lavar pañales (que eran de los de lavar y volver a usar), hacer biberones, y todo la locura que acompaña a los primeros años de un hijo..., ¡¡ PUM!! llegaba el segundo, y luego el tercero, y otro más, y...
¡¡Y con 5 hijos Rosa conservaba esa sonrisa tan bonita... (mi madre en nuestras fotos tambien tiene una sonrisa radiante), ¡¡ con lo que llevaba a cuestas esa mujer y las, como ella, "madres de familia numerosa"!!.
Y cuando te dabas cuenta unos iban creciendo hasta "desaparecer" de la foto porque ya habían alcanzado la mayoría de edad, pero ya habían sido sustituídos por un nuevo miembro. Y los mayores pasaban su pubertad, su adolescencia, y todo "eso" en una relativa soledad porque ellas no tenían tiempo. Detrás habia algún o algunos hermanos más pequeños que logicamente requerían más atención que nosotros. Pero esa falta de atención, esa carencia afectiva que los psicólogos enseguida nos diagnotican, y que estaba TAN HONORABLEMENTE JUSTIFICADA, nos creó un trauma que arrastramos años y años, e inconscientemente les acusamos de habernos sentido abandonados mientras nuestros hermanos pequeños se llevaban toda la ración de cariño que nos faltaba a nosotros. ¿Cuantos casos de celos entre hermanos conocemos?
Por eso, a mi, y ojalá que a muchos, este viaje a través del tiempo hacia mi pasado, observando estas maravillosas fotos, tanto las mías como las de los demás, me están ayudando a entender muchas cosas, porque estoy entendiendo la vida de tantas madres NO TENÍAN MÁS TIEMPO para dedicarnos. Mirando las fotos de mi familia me he vuelto a sentir hija, un sentimiento que por ley de vida "desaparece" cuando nos convertimos en madres
Ante todas éllas, me inclino con mi más sincera reverencia.
Comentario por Mary Gallego (12-10-2009 23:37) no blog
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:14
Esta foto es de mi familia, todavía no habían nacido mis hermanos los pequeños, Carlos y Manel.De pié de izquierda a derecha mi hermano Choqui,yo,y mi hermano Tito(+).Sentados mi hermana Mara,mi madre,mi hermano Urbano y mi padre.La foto es del verano del año 1954 y estamos en la Playa Compostela.
Comentario por Tere (30-09-2009 23:02)
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:13
Atoparonse nos bailes do Varietes, da Bolera, enamoraronse, Rosa nacera no Carril, prima das Berride, a os doce anos veu pra a calle do medio a traballar na casa da "Aceiteira" que vendia telas, as media por varas, a Rosa querianlle como a unha filla. Cando Jose cumpliu da mili, casaron.Tiveron sete fillos, criaron unha nena filla dunha irma de Rosa que emigrou a Alemania, Jose empleouse na Renfe e polas tardes atendia a sua peluqueria nos Durans. Pasaron a vida xuntos e unidos, cando Rosa tiña xa setenta anos fixo unhos cursiños pra sacar o titulo de monitora e como tal traballaba no Centro da Terceira Idade no Ramal, impartia ximnasia e facia mover os musculos a os veciños, chea de vitalidade.
O Faiado

Rosa e Jose con cinco dos seus nenos
Esta nova casa nosa non permite pes de fotos moi longos polo tanto o pe de foto antiguo o poremos de comentario
7856 0 5Data de la foto
M’INTERESSA
Si estàs interessat o interessada a adquirir aquesta imatge des de PHOTTIC, traslladarem el teu interès al seu propietari per a què es posi en contacte amb tu.
Les dades aportades s’enviaran entre vosaltres i Phottic no es fa responssble del seu tractament ni de l’ús que se’n pugui fer.
*Per poder transmetre l’interès per la foto al seu propietari, has d’haver iniciat la sessió prèviament

Mari Patiño. · 23/01/2014 10:31
Hola a todas-os.
Dende logo e unha foto preciosa, non sabía que Tere tiña tantos hirmáns.
Sua nai era guapísima, sobre todo a sua sonrisa , limpa, radiante, acompañada da sonrisa dos ollos.
Eu, súmome ao omenaxe que se merecen todas a nais, que, como Rosa, tiñan tanto fillos, e que, a pesar de non ter nin a cuarta parte dos adiántos que tiñamos as da miña quinta, ( E non digamos os que hai ahora...) ainda tiñan tempo para sonrir e ser felices. (Ou eso parece). Un saudo.
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:15
la verdad que el nombre lo decia todo,,,,,,,,bella y hermosa como una ROSA.
Comentario por pipas (05-11-2009 20:16)
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:15
¿Era o no era guapa Rosa? ¿A que sí...? Y aquí ya tenía 5 hijos....
Yo tengo solo una hija y todos los días me pregunto si habré hecho bien mi papel de madre. ¿Que pasaría pòr la cabeza de Rosa y de las madres de familia numerosa como ella con tantas "responsabilidades"? No creo que tuvieran tiempo ni para pensar en ello. Los hijos venían demasiado deprisa porque cuando te estabas "quitando" de lavar pañales (que eran de los de lavar y volver a usar), hacer biberones, y todo la locura que acompaña a los primeros años de un hijo..., ¡¡ PUM!! llegaba el segundo, y luego el tercero, y otro más, y...
¡¡Y con 5 hijos Rosa conservaba esa sonrisa tan bonita... (mi madre en nuestras fotos tambien tiene una sonrisa radiante), ¡¡ con lo que llevaba a cuestas esa mujer y las, como ella, "madres de familia numerosa"!!.
Y cuando te dabas cuenta unos iban creciendo hasta "desaparecer" de la foto porque ya habían alcanzado la mayoría de edad, pero ya habían sido sustituídos por un nuevo miembro. Y los mayores pasaban su pubertad, su adolescencia, y todo "eso" en una relativa soledad porque ellas no tenían tiempo. Detrás habia algún o algunos hermanos más pequeños que logicamente requerían más atención que nosotros. Pero esa falta de atención, esa carencia afectiva que los psicólogos enseguida nos diagnotican, y que estaba TAN HONORABLEMENTE JUSTIFICADA, nos creó un trauma que arrastramos años y años, e inconscientemente les acusamos de habernos sentido abandonados mientras nuestros hermanos pequeños se llevaban toda la ración de cariño que nos faltaba a nosotros. ¿Cuantos casos de celos entre hermanos conocemos?
Por eso, a mi, y ojalá que a muchos, este viaje a través del tiempo hacia mi pasado, observando estas maravillosas fotos, tanto las mías como las de los demás, me están ayudando a entender muchas cosas, porque estoy entendiendo la vida de tantas madres NO TENÍAN MÁS TIEMPO para dedicarnos. Mirando las fotos de mi familia me he vuelto a sentir hija, un sentimiento que por ley de vida "desaparece" cuando nos convertimos en madres
Ante todas éllas, me inclino con mi más sincera reverencia.
Comentario por Mary Gallego (12-10-2009 23:37) no blog
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:14
Esta foto es de mi familia, todavía no habían nacido mis hermanos los pequeños, Carlos y Manel.De pié de izquierda a derecha mi hermano Choqui,yo,y mi hermano Tito(+).Sentados mi hermana Mara,mi madre,mi hermano Urbano y mi padre.La foto es del verano del año 1954 y estamos en la Playa Compostela.
Comentario por Tere (30-09-2009 23:02)
o faiado da memoria · 23/01/2014 09:13
Atoparonse nos bailes do Varietes, da Bolera, enamoraronse, Rosa nacera no Carril, prima das Berride, a os doce anos veu pra a calle do medio a traballar na casa da "Aceiteira" que vendia telas, as media por varas, a Rosa querianlle como a unha filla. Cando Jose cumpliu da mili, casaron.Tiveron sete fillos, criaron unha nena filla dunha irma de Rosa que emigrou a Alemania, Jose empleouse na Renfe e polas tardes atendia a sua peluqueria nos Durans. Pasaron a vida xuntos e unidos, cando Rosa tiña xa setenta anos fixo unhos cursiños pra sacar o titulo de monitora e como tal traballaba no Centro da Terceira Idade no Ramal, impartia ximnasia e facia mover os musculos a os veciños, chea de vitalidade.
O Faiado