As vaquiñas eran esclavas
Así llegaba la madera a la fabrica de mi abuelo. El ruido del eje del carro se o
ía desde que empezaban a bajar Lobeira .O carreteiro de Rubians, Alejandro Barcala.
Comentario por Jose Cuervo (13-08-2009 16:50)
Os irmáns Cuervo, Luis e José de Cornazo,viñan pola miña casa para comprarlle pinos a meu pai, que tamen traballaba coa madeira, José que era solteiro daquela, e tiña fama de tacaño, sempre me daba unha peseta, un día cando marchaba caheo nos bolsillos, non deveu atopar ningunha, e doume un peso, eu maís contenta que un cuco pero por pouco tempo, nunca mais me volveu dar nada.
Meu pai deciame, Lolita ¡ El pájaro volo !
Comentario por lolita camiño (14-08-2009 01:32)
Pues la verdad es que las vacas eran unas esclavas. En mi casa había dos, la Paloma,blanca y marrón y la Pequeña, blanca y negra. La Paloma daba mucha leche.Con las vacas trabajábamos la tierra en pleno verano tirando del arado. Era el esfuerzo más grande. Las demás tareas me parecían más llevaderas. Se cuidaban cuanto se podía.De ellas dependía el cincuenta por ciento de nuestros ingresos con la venta de leche y terneros. En una ocasión la Pequeña tuvo dos terneros y cuando mi madre nos dio la noticia fue como si nos tocara la lotería. Tiempos duros
Comentario por casilda vila (07-09-2009 09:57)
Haberia que facer un estudio, ainda que o dos estudios e moi perigoso, porque as veces, as conclusions dos estudios deixa a un ca boca aberta, dicia de facer un estudio sobor os nenos de antes e os de agora, non estou de acordo conque todas as falcatruadas se fan agora, non, e si repasamos e leemos a o noso querido Casalderrey, chegamos a determinadas conclusions, o que si penso e que nos hemos pasado coarenta pobos, protexendo os fillos. Isto ven a conto do que nos relata Casilda. Ela era unha nena que conocia e sufria a situacion familiar da sua casa. Cando a vaca traia un terneiro de mais, pra Casilda ¡Unha loteria¡ Cando a vaca se poñia enferma...¡Un drama pra Casilda, porque era un drama pra sua Nai¡ Casilda pasou unha infancia comprometida cos problemas. Todo isto fixo que fose unha persoa integra, boa, e alegre. Nada se lle pon por diante. Eu seino, tamen sei de todo o que nos pode contar, e porque lle quero alegrome que entrase no blog
Comentario por margarita (07-09-2009 11:47)
Le doy la bienvenida más afectuosa a mi buena amiga Casilda -yo presumo de tener su amistad y la de su marido, José Carlos; así como también la de su hermana Elena- porque ¡al fin! se ha decidido a entrar en este lugar de encuentro e intercambio de memoria, de vivencias personales, y de historias cotidianas, cercanas y llenas de vida.
Casilda, me ha encantado tu comentario; y no sólo por el hecho que mencionas, que es una historia real vivida en primera persona, sino por lo que representa: una época de privaciones, de grandes sacrificios, y de trabajo duro, muy duro; pero también de pequeñas alegrías compartidas, en el seno de una familia con una madre luchadora, con coraje, que lo ha sido todo para sus hijas.
Estoy seguro de que, con tus comentarios y vivencias, vamos a disfrutar mucho. ¡Que se anime también José Carlos!
Un abrazo afectuoso.
Comentario por Roberto Núñez Porto (09-09-2009 19:26)
Nuestra vaca "paloma" formaba parte de nuestra familia, tal vez los que no vivieron de las vacas no lo entiendan, cuando la paloma estaba enferma estabamos enfermos todos. Casilda como es mayor que yo lo vivió mas pero yo al ver la cara de mi madre o de mi hermana, sabia que algo no iba bien en casa.Los ingresos de nuestra casa durante muchos años era la leche de la "paloma" y sus terneros.
Roberto un abrazo muy fuerte.
Comentario por Elena (09-09-2009 22:40)
Date of the photo
Log in to leave a comment here
Log in to leave a comment here
As vaquiñas eran esclavas
Así llegaba la madera a la fabrica de mi abuelo. El ruido del eje del carro se o
ía desde que empezaban a bajar Lobeira .O carreteiro de Rubians, Alejandro Barcala.
Comentario por Jose Cuervo (13-08-2009 16:50)
Os irmáns Cuervo, Luis e José de Cornazo,viñan pola miña casa para comprarlle pinos a meu pai, que tamen traballaba coa madeira, José que era solteiro daquela, e tiña fama de tacaño, sempre me daba unha peseta, un día cando marchaba caheo nos bolsillos, non deveu atopar ningunha, e doume un peso, eu maís contenta que un cuco pero por pouco tempo, nunca mais me volveu dar nada.
Meu pai deciame, Lolita ¡ El pájaro volo !
Comentario por lolita camiño (14-08-2009 01:32)
Pues la verdad es que las vacas eran unas esclavas. En mi casa había dos, la Paloma,blanca y marrón y la Pequeña, blanca y negra. La Paloma daba mucha leche.Con las vacas trabajábamos la tierra en pleno verano tirando del arado. Era el esfuerzo más grande. Las demás tareas me parecían más llevaderas. Se cuidaban cuanto se podía.De ellas dependía el cincuenta por ciento de nuestros ingresos con la venta de leche y terneros. En una ocasión la Pequeña tuvo dos terneros y cuando mi madre nos dio la noticia fue como si nos tocara la lotería. Tiempos duros
Comentario por casilda vila (07-09-2009 09:57)
Haberia que facer un estudio, ainda que o dos estudios e moi perigoso, porque as veces, as conclusions dos estudios deixa a un ca boca aberta, dicia de facer un estudio sobor os nenos de antes e os de agora, non estou de acordo conque todas as falcatruadas se fan agora, non, e si repasamos e leemos a o noso querido Casalderrey, chegamos a determinadas conclusions, o que si penso e que nos hemos pasado coarenta pobos, protexendo os fillos. Isto ven a conto do que nos relata Casilda. Ela era unha nena que conocia e sufria a situacion familiar da sua casa. Cando a vaca traia un terneiro de mais, pra Casilda ¡Unha loteria¡ Cando a vaca se poñia enferma...¡Un drama pra Casilda, porque era un drama pra sua Nai¡ Casilda pasou unha infancia comprometida cos problemas. Todo isto fixo que fose unha persoa integra, boa, e alegre. Nada se lle pon por diante. Eu seino, tamen sei de todo o que nos pode contar, e porque lle quero alegrome que entrase no blog
Comentario por margarita (07-09-2009 11:47)
Le doy la bienvenida más afectuosa a mi buena amiga Casilda -yo presumo de tener su amistad y la de su marido, José Carlos; así como también la de su hermana Elena- porque ¡al fin! se ha decidido a entrar en este lugar de encuentro e intercambio de memoria, de vivencias personales, y de historias cotidianas, cercanas y llenas de vida.
Casilda, me ha encantado tu comentario; y no sólo por el hecho que mencionas, que es una historia real vivida en primera persona, sino por lo que representa: una época de privaciones, de grandes sacrificios, y de trabajo duro, muy duro; pero también de pequeñas alegrías compartidas, en el seno de una familia con una madre luchadora, con coraje, que lo ha sido todo para sus hijas.
Estoy seguro de que, con tus comentarios y vivencias, vamos a disfrutar mucho. ¡Que se anime también José Carlos!
Un abrazo afectuoso.
Comentario por Roberto Núñez Porto (09-09-2009 19:26)
Nuestra vaca "paloma" formaba parte de nuestra familia, tal vez los que no vivieron de las vacas no lo entiendan, cuando la paloma estaba enferma estabamos enfermos todos. Casilda como es mayor que yo lo vivió mas pero yo al ver la cara de mi madre o de mi hermana, sabia que algo no iba bien en casa.Los ingresos de nuestra casa durante muchos años era la leche de la "paloma" y sus terneros.
Roberto un abrazo muy fuerte.
Comentario por Elena (09-09-2009 22:40)
Date of the photo
I'M INTERESTED
If you are interested in acquiring this image from PHOTTIC we will let it's owner know and he/she will get in touch with you.
The data provided will be send between you and Phottic is no responsible for such content or for the use that can be done
*To show your interest to the photo’s owner you must be logued

SOCIAL NETWORKS