Cuando el carnaval desafiaba al franquismo
Charanga do Carril con Ricardo Crespo Juanin Catachus entre outros.
Artigo de Olalla Bouza no Diario de Arousa, colabora O Faiado da Memoria
Eran unas fiestas prohíbidas (aunque toleradas) por la dictadura y fue precisamente durante esos años cuando el ?entroido? mantuvo su espíritu más libre, espontáneo y crítico. El pueblo era dueño de estas fiestas que se celebraban a bombo y platillo por las calles de Vilagarcía desde primera hora de la tarde del martes del carnaval, oficialmente ?fiestas de primavera?, hasta el alba del día siguiente. Los premios y la elegancia se dejaba para el interior de las sociedades recreativas, donde las familias y grupos de amigos se las apañaban con presupuesto ?low cost?, como se diría ahora, para hacerse con los afamados galardones y al mismo tiempo pasar un buen rato y mantener una tradición muy arrragaida en la villa.
Enrique, Avelino y Ricucho Campos, Pepe y Dito los ?pitilleros?, Marina Casabella, Lola la de los churros, Batalla, Paxarín, Juan Morenza, Ricardo ?el del Puerto?; los choqueiros de peñas como Sulfato, de Vilaxoán, o la Charanga, de Carril, forman parte de la memoria de generaciones enteras de vilagarcianos que vivieron de forma espontánea el carnaval, sin gobierno que los organizase. Precisamente hoy, cuando los martes se trasladan a domingo por lluvia, no está de más recordar a los que salían a la calle contra viento, marea... y dictaduras.
Date of the photo
Log in to leave a comment here

Log in to leave a comment here
O Faiado da Memoria · 27/02/2021 08:25
Claudio Ameneiro López
Voubos contar unha historia para que os mais novos,sepades como era aquél Carril de antaño.O home que está agarrando do cabalo,era Agustín o de Núñez,un dia cargango area no muelle,para as obras que se collia no rio e traiana en galeóns e Agustín ia co seu carro co cabalo para transportala.Undia o cabalo asustouse e caeu o mar co carro e o cabalo morreu afojado, o home vivia de eso e non tiña cartos,pois o povo de Carril nón tardou nada en faser unha comisión e salir a pedir para comprarlle un cabalo para Agustín, en un vira vira,xuntaron os cartos e compraronlle o cabalo a Agustín.Ese era o meu Carril,ijual se armaba un lio e se andaba as pelexas,como se volcaban en ser solidarios con quén o necesitaba.
VIVA CARRIL!
O Faiado da Memoria · 26/02/2021 21:01
Jesús Berride López
Eres un fenómeno Claudio👍
O Faiado da Memoria · 26/02/2021 21:00
Claudio Ameneiro López
Estas,estas ten que haber mais po lo Carril,animadevos e mandalasque foron uns tempos imborrables. Os instrumentos fixos o meu tio Manolo o latas,que facia faroles e mais cousas de follalata,era marido de miña tia Pepa a pastorisa.
Ten que haber outras de cando saliron cun carro de gitanos e Benitiño iva disfrado de mona e subia pola escaleira como fasian os gitanos coa cabra.
Haber si aljén se quedou co papel da comparsa que se fixera en contra das bateas, que viñeron a fastidiar os viveiros de Carril.
La reina se llama juana
El mundo se tambalea
I el que no tiena batea
Se lavaenla palangana.
Tengan cuidado señores
No coman los mejillones
Porqué si son de batea
Se mancharanlos calzones. Ecetera.

Cuando el carnaval desafiaba al franquismo
Charanga do Carril con Ricardo Crespo Juanin Catachus entre outros.
Artigo de Olalla Bouza no Diario de Arousa, colabora O Faiado da Memoria
Eran unas fiestas prohíbidas (aunque toleradas) por la dictadura y fue precisamente durante esos años cuando el ?entroido? mantuvo su espíritu más libre, espontáneo y crítico. El pueblo era dueño de estas fiestas que se celebraban a bombo y platillo por las calles de Vilagarcía desde primera hora de la tarde del martes del carnaval, oficialmente ?fiestas de primavera?, hasta el alba del día siguiente. Los premios y la elegancia se dejaba para el interior de las sociedades recreativas, donde las familias y grupos de amigos se las apañaban con presupuesto ?low cost?, como se diría ahora, para hacerse con los afamados galardones y al mismo tiempo pasar un buen rato y mantener una tradición muy arrragaida en la villa.
Enrique, Avelino y Ricucho Campos, Pepe y Dito los ?pitilleros?, Marina Casabella, Lola la de los churros, Batalla, Paxarín, Juan Morenza, Ricardo ?el del Puerto?; los choqueiros de peñas como Sulfato, de Vilaxoán, o la Charanga, de Carril, forman parte de la memoria de generaciones enteras de vilagarcianos que vivieron de forma espontánea el carnaval, sin gobierno que los organizase. Precisamente hoy, cuando los martes se trasladan a domingo por lluvia, no está de más recordar a los que salían a la calle contra viento, marea... y dictaduras.
Date of the photo
I'M INTERESTED
If you are interested in acquiring this image from PHOTTIC we will let it's owner know and he/she will get in touch with you.
The data provided will be send between you and Phottic is no responsible for such content or for the use that can be done
*To show your interest to the photo’s owner you must be logued

O Faiado da Memoria · 27/02/2021 08:25
Claudio Ameneiro López
Voubos contar unha historia para que os mais novos,sepades como era aquél Carril de antaño.O home que está agarrando do cabalo,era Agustín o de Núñez,un dia cargango area no muelle,para as obras que se collia no rio e traiana en galeóns e Agustín ia co seu carro co cabalo para transportala.Undia o cabalo asustouse e caeu o mar co carro e o cabalo morreu afojado, o home vivia de eso e non tiña cartos,pois o povo de Carril nón tardou nada en faser unha comisión e salir a pedir para comprarlle un cabalo para Agustín, en un vira vira,xuntaron os cartos e compraronlle o cabalo a Agustín.Ese era o meu Carril,ijual se armaba un lio e se andaba as pelexas,como se volcaban en ser solidarios con quén o necesitaba.
VIVA CARRIL!
O Faiado da Memoria · 26/02/2021 21:01
Jesús Berride López
Eres un fenómeno Claudio👍
O Faiado da Memoria · 26/02/2021 21:00
Claudio Ameneiro López
Estas,estas ten que haber mais po lo Carril,animadevos e mandalasque foron uns tempos imborrables. Os instrumentos fixos o meu tio Manolo o latas,que facia faroles e mais cousas de follalata,era marido de miña tia Pepa a pastorisa.
Ten que haber outras de cando saliron cun carro de gitanos e Benitiño iva disfrado de mona e subia pola escaleira como fasian os gitanos coa cabra.
Haber si aljén se quedou co papel da comparsa que se fixera en contra das bateas, que viñeron a fastidiar os viveiros de Carril.
La reina se llama juana
El mundo se tambalea
I el que no tiena batea
Se lavaenla palangana.
Tengan cuidado señores
No coman los mejillones
Porqué si son de batea
Se mancharanlos calzones. Ecetera.