Papa Antonio
Era Antonio Suarez casado con Consuelo Araujo, hoxe fai setenta e dous anos que falleceu, un home bo que aportou a Vilagarcia vinteun fillos, e colaborou por facer un pobo millor. En aquel tempo tiña un surtidor de gasolina, unha taberna e andaba embarcado no Demerara que facia a linea da emigracion a Latinoamerica
7124 1 5Date of the photo
Log in to leave a comment here

Log in to leave a comment here
maritemontesinoscastro · 04/04/2014 13:27
Al final todos nos fuimos por otros caminos. Papá António tiene una presencia formidable. Debió ser muy guapo y VIVIÓ a su manera, con un gran equipo a su alrededor, que supongo que al principio era él y su mujer, pero luego los demás ayudarían. Con tantas empresas a su cargo además de la casa y los hijos, lo que más habría era trabajo para repartir. Como a muchos le gustaba la mar, la disfrutaban además de ser su trabajo principal. Yo lo veo como un gran hombre. Me gusta. Los que vivían con él quizá no pensaran lo mismo...pero la convivencia es otra cosa. Y estos hombres casi siempre tenían un carácter fuerte. La verdad es que a mi me gustan los hombres con personalidad (no machismo).
maritemontesinoscastro · 31/03/2014 14:24
Mari Patiño, mi bisabuelo, o sea el abuelo de mi padre tuvo 21 hijos vivos y tres muertos. LLegaron a viejos seis mujeres, algunos murieron de tuberculosis y otros de niños. De Petra su mujer, que parece ser no tenía casi dolores de parto. Y creo que alguno "na silveira" y que no fue reconocido. Por parte de mi marido su abuela tuvo tres hijos de su matrimonio y al quedar viuda tuvo 18 más. Algunos gemelos. Tenía muy malos partos y hubo años en que tenía un hijo y se le murieron dos. No son leyendas, tengo partidas de nacimiento y defunción. No todas las mujeres son iguales. Conozco a una amiga de Villagarcia, (no digo el nombre) que no tiene dolores de parto. Tiene que estar muy controlada porque cuando le llega el tiempo dá a luz en cualquier sitio....
Cccassaa · 29/03/2014 20:51
Magnifico el relato de Margarita con todos los nombres de sus antepasados y las penurias que se pasaban para criar los hijos. Los descendientes de Papá Antonio forman parte de la historia villagarciana como familias trabajadoras y que contribuyeron al engrandecimiento del pueblo desde sus diversos oficios y tiene que ser un orgullo para Margarita y Felipe el pertenecer a esa familia que son historia de nuestro pueblo, lo que me consta por los relatos de mi madre que era muy allegada a las Ferreiras. Cándido.
o faiado da memoria · 29/03/2014 16:43
Consuelo Araujo casou embarazada a os quince anos, a os poucos dias de casar naceu un neno morto. A partir de ahi tuvo vinte mais, alguns abortos e outros naceron e morreron as poucas horas, esto de aquela, finais de mil oitocentos, principios do novecentos era moi comun, as veces tamen morria a nai, non foi o caso de Consuelo que nunca estivo enferma, soio un ataquiño a o corazon acabou ca sua vida en Septembro do 1947. Os fillos dos que se ten memoria e certificados do registro son Angelita, Esmeralda, Cheloi, Moncha, Manolo, Celso, Amalia, Carmen, Maria, Antonia, Antonio, Ramonsiño, Amalia 2 (viveu catro anos). espero que non me quede ningun atras, aparte de esos fillos, un irman Ramiro o Ferreiro quedou viudo moi novo con tres fillos, Manolo, Ramiro e Regino, pois ela recolleunos e mentras seu pai non se casou de novo, na casa viviron con sua tia Consuelo. A filla Esmeralda con vinteoito anos quedou viuda do tipografo do Galicia Nueva Antonio Paredes e o mismo dia do enterro Esmeralda e tres fillos voltaron pra a casa materna. Maria tivo unha nena de solteira (Margarita miña nai) que naceu e se criou cos seus avos. Amalia e o seu home botaron oito anos na cadea por darlle auxilio a os fuxidos no monte, os seus fillos Lourdes, Maria do Carmen e Amadeo foron pra a casa dos seus avos. Hai moitas anecdotas que eu coñecin a o longo da miña vida porque non sei si dixen que Consuelo era miña bisaboa, un derroche de solidaridade, pero tamen de rectitude, presidia a mesa, unha mesa que eu coñecin, podia medir eu que sei que, con un pau a beira, miña avoa e miña tia Esmeralda contaban como os ultimos fillos elas eran testigos que os paria de pe na cociña, levaria sabe dios canto tempo de dor e os fillos non sabian nada ela non se queixaba, somentes se enteraban cando pedia axuda para que recolleran o bebe. ¡Pobre Consuelo¡ ¡Pobres mulleres que viviron aquel tempo¡ Margarita Teijeiro bisneta de Consuelo a Ferreira
Mari Patiño. · 29/03/2014 13:59
Hola a todas-os. Mi madriña....estades seguros que foron vinteun fillos....?.Probre muller, pero de onde sacaba tempo, entre a gasoliñeira...a taberna... e por riba embarcado, meu Deus...Un saudo.

Papa Antonio
Era Antonio Suarez casado con Consuelo Araujo, hoxe fai setenta e dous anos que falleceu, un home bo que aportou a Vilagarcia vinteun fillos, e colaborou por facer un pobo millor. En aquel tempo tiña un surtidor de gasolina, unha taberna e andaba embarcado no Demerara que facia a linea da emigracion a Latinoamerica
7124 1 5Date of the photo
I'M INTERESTED
If you are interested in acquiring this image from PHOTTIC we will let it's owner know and he/she will get in touch with you.
The data provided will be send between you and Phottic is no responsible for such content or for the use that can be done
*To show your interest to the photo’s owner you must be logued

maritemontesinoscastro · 04/04/2014 13:27
Al final todos nos fuimos por otros caminos. Papá António tiene una presencia formidable. Debió ser muy guapo y VIVIÓ a su manera, con un gran equipo a su alrededor, que supongo que al principio era él y su mujer, pero luego los demás ayudarían. Con tantas empresas a su cargo además de la casa y los hijos, lo que más habría era trabajo para repartir. Como a muchos le gustaba la mar, la disfrutaban además de ser su trabajo principal. Yo lo veo como un gran hombre. Me gusta. Los que vivían con él quizá no pensaran lo mismo...pero la convivencia es otra cosa. Y estos hombres casi siempre tenían un carácter fuerte. La verdad es que a mi me gustan los hombres con personalidad (no machismo).
maritemontesinoscastro · 31/03/2014 14:24
Mari Patiño, mi bisabuelo, o sea el abuelo de mi padre tuvo 21 hijos vivos y tres muertos. LLegaron a viejos seis mujeres, algunos murieron de tuberculosis y otros de niños. De Petra su mujer, que parece ser no tenía casi dolores de parto. Y creo que alguno "na silveira" y que no fue reconocido. Por parte de mi marido su abuela tuvo tres hijos de su matrimonio y al quedar viuda tuvo 18 más. Algunos gemelos. Tenía muy malos partos y hubo años en que tenía un hijo y se le murieron dos. No son leyendas, tengo partidas de nacimiento y defunción. No todas las mujeres son iguales. Conozco a una amiga de Villagarcia, (no digo el nombre) que no tiene dolores de parto. Tiene que estar muy controlada porque cuando le llega el tiempo dá a luz en cualquier sitio....
Cccassaa · 29/03/2014 20:51
Magnifico el relato de Margarita con todos los nombres de sus antepasados y las penurias que se pasaban para criar los hijos. Los descendientes de Papá Antonio forman parte de la historia villagarciana como familias trabajadoras y que contribuyeron al engrandecimiento del pueblo desde sus diversos oficios y tiene que ser un orgullo para Margarita y Felipe el pertenecer a esa familia que son historia de nuestro pueblo, lo que me consta por los relatos de mi madre que era muy allegada a las Ferreiras. Cándido.
o faiado da memoria · 29/03/2014 16:43
Consuelo Araujo casou embarazada a os quince anos, a os poucos dias de casar naceu un neno morto. A partir de ahi tuvo vinte mais, alguns abortos e outros naceron e morreron as poucas horas, esto de aquela, finais de mil oitocentos, principios do novecentos era moi comun, as veces tamen morria a nai, non foi o caso de Consuelo que nunca estivo enferma, soio un ataquiño a o corazon acabou ca sua vida en Septembro do 1947. Os fillos dos que se ten memoria e certificados do registro son Angelita, Esmeralda, Cheloi, Moncha, Manolo, Celso, Amalia, Carmen, Maria, Antonia, Antonio, Ramonsiño, Amalia 2 (viveu catro anos). espero que non me quede ningun atras, aparte de esos fillos, un irman Ramiro o Ferreiro quedou viudo moi novo con tres fillos, Manolo, Ramiro e Regino, pois ela recolleunos e mentras seu pai non se casou de novo, na casa viviron con sua tia Consuelo. A filla Esmeralda con vinteoito anos quedou viuda do tipografo do Galicia Nueva Antonio Paredes e o mismo dia do enterro Esmeralda e tres fillos voltaron pra a casa materna. Maria tivo unha nena de solteira (Margarita miña nai) que naceu e se criou cos seus avos. Amalia e o seu home botaron oito anos na cadea por darlle auxilio a os fuxidos no monte, os seus fillos Lourdes, Maria do Carmen e Amadeo foron pra a casa dos seus avos. Hai moitas anecdotas que eu coñecin a o longo da miña vida porque non sei si dixen que Consuelo era miña bisaboa, un derroche de solidaridade, pero tamen de rectitude, presidia a mesa, unha mesa que eu coñecin, podia medir eu que sei que, con un pau a beira, miña avoa e miña tia Esmeralda contaban como os ultimos fillos elas eran testigos que os paria de pe na cociña, levaria sabe dios canto tempo de dor e os fillos non sabian nada ela non se queixaba, somentes se enteraban cando pedia axuda para que recolleran o bebe. ¡Pobre Consuelo¡ ¡Pobres mulleres que viviron aquel tempo¡ Margarita Teijeiro bisneta de Consuelo a Ferreira
Mari Patiño. · 29/03/2014 13:59
Hola a todas-os. Mi madriña....estades seguros que foron vinteun fillos....?.Probre muller, pero de onde sacaba tempo, entre a gasoliñeira...a taberna... e por riba embarcado, meu Deus...Un saudo.