Jose Maria o Patelo
Da xente comun de Vilagarcia, admirado por ser boa xente lembrado moi lembrado
19696 1 2Fecha de la foto
Para comentar inicia tu sesión aquí

Para comentar inicia tu sesión aquí
Mari Patiño. · 22/10/2013 19:14
Hola a todas-os, que foto tan bonita, que faciana tan relaxada e tranquila, ca man no queixo, pensando sabe Deus en que, un avo entrañable. Por certo, que simpáticos os nomes dos tres hirmáns. Un saudo
o faiado da memoria · 19/10/2013 08:24
Eran tres irmáns: O Patelo o Jarulo e o Mirelo. Un destes tres era o pai de Nacho, o fotógrafo. O outro era José María, o avó de Guillermo Pedrosa. Unha parte de o Faiado creceu escoitando a súa aboa contar historias do seu amigo José María. Cando María Suárez, a avoa en cuestión, e José María estaban no ocaso das súas vidas, coincidiron de novo de veciños... Aquelas conversas!. Por desgracia non había gravadora dispoñibles a principios dos sesenta. Queda a memoria. Na nosa sempre terá un anaquiño de honor a figura de José María.
por Margarita Teijeiro

Jose Maria o Patelo
Da xente comun de Vilagarcia, admirado por ser boa xente lembrado moi lembrado
19696 1 2Fecha de la foto
ME INTERESA
Si está interesado/a en adquirir esta imagen desde PHOTTIC le trasladaremos su interés al propietario para que se pongan en contacto entre ustedes.
Los datos aportados serán enviados entre ustedes y Phottic no se hace responsable de su tratamiento ni del uso que puedan hacer de los mismos.
*Para poder solicitar al propietario su interés en la foto debe estar previamente logueado

Mari Patiño. · 22/10/2013 19:14
Hola a todas-os, que foto tan bonita, que faciana tan relaxada e tranquila, ca man no queixo, pensando sabe Deus en que, un avo entrañable. Por certo, que simpáticos os nomes dos tres hirmáns. Un saudo
o faiado da memoria · 19/10/2013 08:24
Eran tres irmáns: O Patelo o Jarulo e o Mirelo. Un destes tres era o pai de Nacho, o fotógrafo. O outro era José María, o avó de Guillermo Pedrosa. Unha parte de o Faiado creceu escoitando a súa aboa contar historias do seu amigo José María. Cando María Suárez, a avoa en cuestión, e José María estaban no ocaso das súas vidas, coincidiron de novo de veciños... Aquelas conversas!. Por desgracia non había gravadora dispoñibles a principios dos sesenta. Queda a memoria. Na nosa sempre terá un anaquiño de honor a figura de José María.
por Margarita Teijeiro