Ramona viveu o exilio

Miña nai e meu pai xa morreron os dous, el de 91 anos e ela de 87, fai casi tres anos, non sei a edade que tiña na foto, ela decia que fora a os deceoito anos, eu creo que algun mais, claro que naquelas datas a forma de vestir non daba a conta da sua mocedade.
Po-lo que convivin con ne-la, leia moi ben en galego e en castelan, ademais cantabache toda a misa en latin, e o facia moi ben, claro erache de Vilaxoan, xa despois tanto meu pai coma a miña nai, sendo de familias moi achegadas a iglesia foronse distanciando, e mais despois da guerra xa que a meu pai detuverono e pasou oito anos na cadea, estivo na Illa de San Simon e no Forte de San Cristobal en Pamplona,despois casou con miña nai quen era coñecida como Ramoniña da Laxe, e de rapaza viveu con meus avos tamben na calle de Bouza, traballou 16 anos en Conservas Pita, asi salin eu, agnostico e libre pensador

Eu tuven a sorte de escribir a biografia do meu pai, no libro "Memorias, Pensamientos y Versos" e poiden presenta-lo libro en Vilagarcia na casa da Cultura o que antes fora o Mercantil, e o presentaron conmigo os meus bos e grandes amigos:Xesus Alonso Montero, Xavier del Valle-Inclan, Gonzalo Bouza Brey , daquelas datas todo-los traballos que facemos coma libros, conferencias e presentacion facemosla baixo o nome do "Comando Cultural de Arousa" no mes de setembro penso traer a Valle-Inclan a dar unha serie de conferencias en varias Universidades de Mexico.
Eu tamen estou moi comprometido ca Memoria Historica, estou en contacto permanente con moitas asociacionsen toda España, e mais en Pamplona donde cada ano vou a o homenaxe do Forte de San Cristobal, no mes de maio, onde teño moitos amigos fillos e netos dos que estiveron presos con meu pai.
Comentario por Rogelio Diz (04-04-2010 00:47)

O Faiado da Memoria