Diante Marisa Abelenda
Aqueles xantares de Carril que se daban no Beiramar
Seso Giráldez lembra os tempos seus no restaurante máis animado dos primeiros 60
SERXIO GONZÁLEZ
24/01/2009 02:00 H
Hoxe, o Beiramar vén de recuperar o nome co que o restaurante abrira as súas portas en Carril, aló por 1960. Pero será difícil que volvan as animadas veladas que o local celebraba cando eran Seso Giráldez e a súa dona, Otilia, quen puñan o lume nos fogóns e a arte na conversa atrás da barra. «Aquilo -lembra o veterano político socialista- era unha boa casa de xantar para amigos; faciamos as festas pensando máis en pasalo ben ca en facer cartos».A imaxe que acompaña estas liñas demostra que, aínda que o marisco estaba moi a man, ninguén no Beiramar rexeitaba a perspectiva de meterlle o dente a un cocido como Dios manda. O propio Seso asómase ao faiado cun lacón ben agarrado mentres Seso Abelenda remexe no pote, nunha escena presidida por unha restra de chourizos. «Había bo marisco, si, pero o marisco do porco tampouco está nada mal; do porco a min gústame ata a conversa», proclama o protagonista máis novo da fotografía, cedida para o fondo documental que promove a Concellería de Cultura de Vilagarcía por Marisa, unha das fillas de Abelenda. Giráldez, por certo, lembra do seu tocaio, e daquela tamén compañeiro de mesa, o ser persoa principal en Carril. «Era moi coñecido, dunha familia de marisqueiros de sempre, con viveiros, unha familia con posibles, que se dicía entón; Seso tiña, ademais, moito sentido do humor».
O Beiramar gozaba dunha abondosa clientela do lugar, que no verán medraba cos visitantes chegados de Madrid. Malia todo, logo de tres anos Seso e Otilia deciden vender o negocio ao propietario do mesmo edificio no que se abría o restaurante. Non eran tempos nos que o pensamento desafecto ao réxime puidese, precisamente, saír á luz pública. Mais iso non impedía que no inquedo local non se falase de política. «A verdade é que tiña a case toda a clientela en contra; eran xente de cartos e, claro, todos eran de dereitas; non fun quen de convencer a ningún». O contou mudou despois, pero esa é outra historia.
Data da foto
Para comentar inicie a sua sessão Aqui
Para comentar inicie a sua sessão Aqui
Diante Marisa Abelenda
Aqueles xantares de Carril que se daban no Beiramar
Seso Giráldez lembra os tempos seus no restaurante máis animado dos primeiros 60
SERXIO GONZÁLEZ
24/01/2009 02:00 H
Hoxe, o Beiramar vén de recuperar o nome co que o restaurante abrira as súas portas en Carril, aló por 1960. Pero será difícil que volvan as animadas veladas que o local celebraba cando eran Seso Giráldez e a súa dona, Otilia, quen puñan o lume nos fogóns e a arte na conversa atrás da barra. «Aquilo -lembra o veterano político socialista- era unha boa casa de xantar para amigos; faciamos as festas pensando máis en pasalo ben ca en facer cartos».A imaxe que acompaña estas liñas demostra que, aínda que o marisco estaba moi a man, ninguén no Beiramar rexeitaba a perspectiva de meterlle o dente a un cocido como Dios manda. O propio Seso asómase ao faiado cun lacón ben agarrado mentres Seso Abelenda remexe no pote, nunha escena presidida por unha restra de chourizos. «Había bo marisco, si, pero o marisco do porco tampouco está nada mal; do porco a min gústame ata a conversa», proclama o protagonista máis novo da fotografía, cedida para o fondo documental que promove a Concellería de Cultura de Vilagarcía por Marisa, unha das fillas de Abelenda. Giráldez, por certo, lembra do seu tocaio, e daquela tamén compañeiro de mesa, o ser persoa principal en Carril. «Era moi coñecido, dunha familia de marisqueiros de sempre, con viveiros, unha familia con posibles, que se dicía entón; Seso tiña, ademais, moito sentido do humor».
O Beiramar gozaba dunha abondosa clientela do lugar, que no verán medraba cos visitantes chegados de Madrid. Malia todo, logo de tres anos Seso e Otilia deciden vender o negocio ao propietario do mesmo edificio no que se abría o restaurante. Non eran tempos nos que o pensamento desafecto ao réxime puidese, precisamente, saír á luz pública. Mais iso non impedía que no inquedo local non se falase de política. «A verdade é que tiña a case toda a clientela en contra; eran xente de cartos e, claro, todos eran de dereitas; non fun quen de convencer a ningún». O contou mudou despois, pero esa é outra historia.
Data da foto
INTERESSA-ME
Se está interessado/a em adquirir esta imagem, a partir da PHOTTIC comunicaremos o seu interesse ao proprietário para que possam entrar em contacto.
Os dados fornecidos serão enviados entre os respetivos utilizadores. A Phottic não se responsabiliza pelo tratamento nem pelo uso que possam fazer dos mesmos.
*Para poder comunicar ao proprietário o seu interesse na foto é necessário previamente iniciar a sessão
REDES SOCIAIS